Եւ եղեւ ի մէջօրէին եւ այպանեաց զնոսա Եղիա Թեզբացի եւ ասէ. Մեծաձայն կարդացէք, զի աստուած է, թերեւս զբօսանք ինչ իցեն նմա, եւ միանգամայն թերեւս առնիցէ հրաման՝՝, կամ թէ ի քուն իցէ եւ յառնիցէ։
Այս է որ չարն է յամենայնի՝ որ արարեալն է ընդ արեգակամբ, զի պատահար է յամենայնի. քանզի սիրտ որդւոց մարդկան լի եղեւ չարութեամբ, եւ զբաղումն ի սիրտս նոցա ի կենդանութեան իւրեանց, եւ զկնի նոցա՝՝ առ մեռեալսն։
Յայնժամ երթայ եւ առնու ընդ իւր եւթն այլ այսս չարագոյնս քան զինքն, եւ մտեալ բնակէ անդ. եւ լինի յետինն մարդոյն այնորիկ չար քան զառաջինն. այնպէս եղիցի եւ ազգիս այսմիկ չարի։