Եւ դիպեցաւ Աբիսողոմ առաջի ծառայիցն Դաւթի. եւ Աբիսողոմ էր հեծեալ ի ջորւոջ իւրում, եւ եմուտ ջորին ընդ թաւ կաղնեաւ մեծաւ, եւ պատեցաւ գլուխ նորա ընդ կաղնեաւն, եւ կախեցաւ ընդ երկինս եւ ընդ երկիր, եւ ջորին անց ի ներքոյ նորա։
Եւ ասէ ցիս. Մեծ է քեզ այդ, կոչել զքեզ ծառայ իմ՝՝, հաստատել զազգսն Յակոբայ, եւ զցրուեալսն Իսրայելի դարձուցանել. ահաւասիկ եդի զքեզ յուխտ ազգի եւ՝՝ ի լոյս հեթանոսաց, լինել փրկութիւն մինչեւ ի ծագս երկրի։
Պատասխանի ետ նմա ժողովուրդն. Մեք լուաք յօրինաց եթէ Քրիստոսն յաւիտեան կայ, եւ դու զիա՞րդ ասես թէ՝ Պարտ է բարձրանալ Որդւոյ մարդոյ. ով է այն Որդին մարդոյ։
Ասէ ցնոսա Յիսուս. Յորժամ բարձրացուցանիցէք զՈրդի մարդոյ, յայնժամ գիտասջիք թէ ես եմ. եւ յանձնէ իմմէ ոչ ինչ առնեմ, այլ որպէս ուսոյց զիս Հայրն իմ, զայն խօսիմ։
զի եւ Քրիստոս մի անգամ վասն մեղաց ի վերայ մեր մեռաւ, արդարն ի վերայ անարդարոց, զի զմեզ մերձեցուսցէ առ Աստուած. զի թէպէտեւ մեռաւ մարմնով, այլ կենդանի է հոգւով.
Եւ օրհնէին երգս նորս եւ ասէին. Արժանի ես առնուլ զգիրդ եւ բանալ զկնիք դորա, զի զենար եւ գնեցեր զմեզ Աստուծոյ արեամբդ քով յամենայն ազգաց եւ ի լեզուաց եւ ի ժողովոց հեթանոսաց՝՝։