Եւ ասէ Յակոբ ցընտանիս իւր եւ ցամենեսին որ ընդ նմա էին. Ի բաց առէք զաստուածսդ օտարոտիս որ ընդ ձեզ են ի միջոյ ձերմէ, եւ սրբեցարուք, եւ փոխեցէք զպատմուճանս ձեր։
Եւ իբրեւ յանգ ելանէին աւուրք խրախութեանն, առաքէր Յոբ եւ սրբէր զնոսա. յարուցեալ ընդ առաւօտս մատուցանէր վասն նոցա զոհս ըստ թուոյ նոցա, եւ զուարակ մի վասն մեղաց՝ ընդ որդւոց նոցա.՝՝ քանզի ասէր Յոբ, թէ՝ Գուցէ որդիքն իմ ի միտս իւրեանց իմացան չարութիւն զԱստուծոյ. այսպէս առնէր Յոբ զամենայն աւուրս նոցա։
Խօսեաց ընդ որդիսն Իսրայելի եւ ասասցես. Մարդ ոք մարդ որ լինիցի անսուրբ յոգի մարդոյ, եւ կամ թէ ի հեռի ճանապարհի ոք իցէ ի ձէնջ յազգս ձեր, արասցէ զզատիկն Տեառն.
զնոսա առեալ՝ սրբեսցիս ընդ նոսա. եւ ծախեա ինչ ի նոսա զի գերծցեն զգլուխս. եւ գիտասցեն ամենեքին թէ զորոց իրազեկն եղեն զքէն՝ ոչինչ է, այլ միաբանիս եւ դու պահել զօրէնսն։