Ամբարձ շուրջ զքեւ զաչս քո, եւ տես զամենեսին, զի ահաւադիկ՝՝ ժողովեցան եւ եկին առ քեզ. Կենդանի եմ ես՝ ասէ Տէր, զի զամենեսին զնոսա իբրեւ զպատմուճան զգեցցիս, եւ արկցես զնոսա զքեւ իբրեւ զզարդ հարսին։
Եւ ասէ ցիս. Մեծ է քեզ այդ, կոչել զքեզ ծառայ իմ՝՝, հաստատել զազգսն Յակոբայ, եւ զցրուեալսն Իսրայելի դարձուցանել. ահաւասիկ եդի զքեզ յուխտ ազգի եւ՝՝ ի լոյս հեթանոսաց, լինել փրկութիւն մինչեւ ի ծագս երկրի։
Ազգք որ ոչ գիտիցեն՝ կարդասցեն առ քեզ՝՝, եւ ժողովուրդք որ զքեզ ոչ ճանաչէին՝ ապաստան արասցեն զքեզ, վասն Տեառն Աստուծոյ քո, Սրբոյն Իսրայելի, զի փառաւոր արար զքեզ։
Համբարձ շուրջ զքեւ զաչս քո, եւ տես ժողովեալ առ քեզ զամենայն մանկունս քո. զի՝՝ եկին հասին ի հեռաստանէ որդիք քո, եւ դստերք քո ի վերայ ուսոց նոցա բարձեալ բերիցին՝՝։
Զոր օրինակ խնդրիցէ հովիւ զհօտ իւր՝ յաւուր յորում իցէ մէգ եւ մառախուղ՝՝ ի մէջ խաշանց իւրոց վատնելոց, այնպէս խնդրեցից զխաշինս իմ, եւ ժողովեցից զնոսա յամենայն տեղեաց ուր ցրուեցան ի նոսա յաւուր միգի եւ մառախղի։
Եւ էր՝՝ թիւ որդւոցն Իսրայելի իբրեւ զաւազ ծովու անչափ եւ անթիւ. եւ եղիցի ի տեղւոջ յորում ասացաւ Ոչ ժողովուրդ իմ դուք, անդ կոչեսցին նոքա Որդիք Աստուծոյ կենդանւոյ։
Սիրելիք, այժմ որդիք Աստուծոյ եմք, եւ չեւ եւս է յայտ եթէ զինչ լինելոց իցեմք. գիտեմք, զի յորժամ նա յայտնեսցի, նման նմա լինելոց եմք, զի տեսանելոց եմք զնա որպէս եւ էն։
Եւ օրհնէին երգս նորս եւ ասէին. Արժանի ես առնուլ զգիրդ եւ բանալ զկնիք դորա, զի զենար եւ գնեցեր զմեզ Աստուծոյ արեամբդ քով յամենայն ազգաց եւ ի լեզուաց եւ ի ժողովոց հեթանոսաց՝՝։