44 Եւ ել մեռեալն ոտիւք կապելովք եւ ձեռօքն երիզապնդօք եւ երեսօքն վարշամակապատօք. եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. Լուծէք զդա եւ թողէք երթալ։
Եւ ասաց Աստուած. Եղիցի լոյս։ Եւ եղեւ լոյս։
Ճաշակեցէք եւ տեսէք՝ զի քաղցր է Տէր, երանեալ է այր որ յուսայ ի նա։
Ի ձեռաց դժոխոց ապրեցուցից զնոսա, եւ ի մահուանէ փրկեցից զնոսա. ո՞ւր է յաղթութիւն քո, մահ. ո՞ւր է խայթոցք քո, դժոխք, մխիթարութիւն ծածկեալ է յաչաց իմոց։
Եւ պատուէր տայր նոցա յոյժ, զի մի՛ ոք գիտասցէ զայն. եւ ասաց տալ նմա ուտել։
Եկն մեւսն եւ ասէ. Տէր, ահա մնասն քո զոր ունէի ծրարեալ ի վարշամակի.
Կանգնեցաւ եւ նստաւ մեռեալն եւ սկսաւ խօսել. եւ ետ զնա ցմայր իւր։
Ես եւ Հայր իմ մի եմք։
Եւ ասէ Յիսուս. Ի բաց արարէք զվէմդ։ Ասէ ցնա Մարթա, քոյր մեռելոյն. Տէր, արդ հոտեալ իցէ, քանզի չորեքօրեայ է։
Զայս իբրեւ ասաց, ի ձայն մեծ աղաղակեաց եւ ասէ. Ղազարէ, արի եկ արտաքս։
Առին զմարմինն Յիսուսի, եւ պատեցին կտաւովք խնկովքն հանդերձ, որպէս օրէն էր Հրէից պատել։
Եւ խոնարհեալ տեսանէ զի կային անդ կտաւքն, բայց ի ներքս ոչ եմուտ։
եւ վարշամակն որ էր ի գլուխ նորա, ոչ ընդ այլ կտաւսն կայր, այլ ուրոյն ծալեալ ի մի կողմն։
Զի որպէս Հայր յարուցանէ զմեռեալս եւ կենդանի առնէ, նոյնպէս եւ Որդի զորս կամի՝ կենդանի առնէ։
Ամէն ամէն ասեմ ձեզ, զի՝ Գայ ժամանակ եւ արդէն իսկ է, յորժամ մեռեալք լսիցեն ձայնի Որդւոյն Աստուծոյ. եւ որք լսիցենն՝ կեցցեն։
որ նորոգեսցէ զմարմին խոնարհութեան մերոյ, կերպարանակից լինել մարմնոյ փառաց իւրոց, ըստ զօրութեանն առ ի կարող լինելոյ հնազանդեցուցանել ընդ իւրեւ զամենայն։
Եւ ես եմ կեանք եւ ես եմ որ մեռայն. եւ աւասիկ կենդանի եմ յաւիտեանս յաւիտենից։ Ամէն։ Եւ ունիմ զփականս մահու եւ դժոխոց։
Տէր մեռուցանէ եւ կեցուցանէ, իջուցանէ ի դժոխս եւ հանէ։