33 Յիսուս իբրեւ ետես զնա զի լայր, եւ որ ընդ նմայն էին Հրեայքն՝ լային, խռովեցաւ յոգի իւր իբրեւ զայրացեալ,
Եւ հայեցեալ Յիսուսի զնոքօք լի ցասմամբ, տրտմեալ վասն կուրութեան սրտից նոցա՝ ասէ ցայրն. Ձգեա զձեռն քո։ Եւ նա ձգեաց, եւ ողջացաւ ձեռն նորա։
Եւ ածին զնա առ նա. իբրեւ ետես զնա այսն, վաղվաղակի շարժլեաց զնա, եւ անկեալ յերկիր թաւալէր եւ փրփրեայր։
Բազումք ի Հրէից անտի եկեալ էին առ Մարթա եւ Մարիամ, զի մխիթարեսցեն զնոսա վասն եղբօրն։
Իսկ Հրեայքն որ էին ընդ նմա ի տան անդ եւ մխիթարէին զնա, իբրեւ տեսին զՄարիամ թէ յարեաւ վաղվաղակի եւ գնաց, գնացին եւ նոքա զհետ նորա, համարէին թէ ի գերեզմանն երթայ զի լացցէ անդ։
եւ ասէ. Ո՞ւր եդիք զնա։ Ասեն ցնա. Տէր, եկ եւ տես։
Եւ արտասուեաց Յիսուս։
Յիսուս դարձեալ զայրացեալ ընդ միտս իւր, գայ ի գերեզմանն. եւ էր այր մի, եւ վէմ մի եդեալ ի վերայ նորա։
Բայց այժմ անձն իմ խռովեալ է. եւ զի՞նչ ասացից, եթէ. Հայր, ապրեցո զիս ի ժամէ աստի յայսմանէ. այլ վասն այնորիկ եկի ի ժամս յայս։
Զայս իբրեւ ասաց Յիսուս, խռովեցաւ յոգի իւր, վկայեաց եւ ասէ. Ամէն ամէն ասեմ ձեզ զի մի ոմն ի ձէնջ մատնելոց է զիս։
խնդալ ընդ խնդացողս, լալ ընդ լացողս.
Քանզի ոչ եթէ ունիմք քահանայապետ որ չիցէ կարող չարչարակից լինել տկարութեան մերոյ, այլ փորձ է ամենայնիւ ըստ նմանութեան, առանց մեղաց։