Եւ ժողովեցան ամենայն ուստերք նորա եւ ամենայն դստերք նորա, եւ եկին մխիթարել զնա, եւ ոչ կամէր մխիթարել. ասէ. Զի իջից ես սովին սգով առ որդի իմ ի դժոխս։ Եւ ելաց զնա հայրն իւր։
եւ յարեան ի Գաղաադէ ամենայն արք զօրաւորք, եւ առին զմարմինն Սաւուղայ եւ զմարմինս որդւոց նորա, եւ բերին ի Յաբիս եւ թաղեցին զոսկերս նոցա ընդ կաղնեաւն ի Յաբիս, եւ պահեցին աւուրս եւթն։
Եւ լուեալ երից բարեկամացն զչարիսն ամենայն որ հասին ի վերայ նորա, եկին յիւրաքանչիւր աշխարհէ առ նա, Եղիփազ արքայ Թեմնացւոց, Բաղդատ բռնաւոր Սաւքեցւոց, Սովփար արքայ Մինեցւոց՝՝. եւ եկին առ նա միաբան մխիթարել եւ սփոփել զնա։
Եւ լուան ամենայն եղբարք նորա եւ քորք նորա զամենայն անցսն՝ որ անցին ընդ նա, եւ՝՝ եկին առ նա, եւ ամենեքին ոյք յառաջագոյն գիտէին զնա. կերան եւ արբին առ նմա, եւ մխիթարեցին զնա, եւ զարմացան՝՝ ի վերայ ամենայնի զոր ած ի վերայ նորա Տէր. եւ ետուն նմա իւրաքանչիւր մէն մի որոջ, եւ չորեքդրամեան մի ոսկի անգիր՝՝։
Վասն այսորիկ ես ահաւասիկ ի լալ մատուցեալ եմ. ակն իմ իջոյց արտասուս, զի հեռի եղեն յինէն մխիթարիչք՝՝ իմ, որ դարձուցանէ զանձն իմ յիս. մատնեցան որդիք իմ յապականութիւն, զի զօրացաւ թշնամին։
Լալով ելաց ի գիշերի, եւ արտասուք իւր ի վերայ ծնօտից իւրոց, եւ ոչ գտաւ մխիթարիչ նմա յայնմ աւուր՝՝ ի սիրելեաց իւրոց. ամենայն բարեկամք նորա անարգեցին զնա, եւ եղեն նմա իբրեւ թշնամիք։
Լուարուք, լուարուք զայս,՝՝ զի ես հեծեմ հառաչեմ, եւ ոչ ոք է որ մխիթարէ զիս. ամենայն թշնամիք իմ լուան զչարիս իմ եւ ոտն հարին ինձ. զի դու արարեր զօրն զայն, եւ դու կոչեցեր զժամանակն զայն, եւ եղեւ ինձ վա՛յ վա՛յ։
Պղծութիւն նորա առաջի ոտից իւրոց՝՝, եւ ոչ յիշեաց նա զյետինս իւր. իջոյց արտասուս մեծամեծս՝՝, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնա. տես, Տէր, զտառապանս իմ, զի բարձրացան թշնամիք իմ ի վերայ իմ։
Իսկ Հրեայքն որ էին ընդ նմա ի տան անդ եւ մխիթարէին զնա, իբրեւ տեսին զՄարիամ թէ յարեաւ վաղվաղակի եւ գնաց, գնացին եւ նոքա զհետ նորա, համարէին թէ ի գերեզմանն երթայ զի լացցէ անդ։
որ մխիթարէն զմեզ յամենայն նեղութիւնս մեր, առ ի կարող լինելոյ մեզ մխիթարել զայնոսիկ որ յամենայն նեղութիւնսն իցեն, մխիթարութեամբն որով մեք մխիթարիմք յԱստուծոյ։