Եւ Գէեզի անց առաջի նոցա, եւ եդ զցուպն ի վերայ երեսաց մանկանն, եւ ոչ գոյր բարբառ եւ ոչ լսել. եւ դարձաւ ընդ առաջ նորա, պատմեաց նմա եւ ասէ. Ոչ յարեաւ մանուկն։
Եւ խօսէր Տէր ընդ Մովսիսի դէմ յանդիման, որպէս ոք զի խօսիցի ընդ բարեկամի իւրում. եւ դառնայր ի բանակ անդր. բայց պաշտօնեայ նորա Յեսու որդի Նաւեայ ոչ ելանէր ի խորանէ անտի։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ահաւասիկ դու ննջեսցես ընդ հարս քո, եւ յարուցեալ ժողովուրդդ այդ պոռնկեսցի զհետ աստուածոց օտարաց երկրին յոր մտանիցէ դա ի նոսա, եւ թողուցուն զիս եւ ցրիցեն զուխտն իմ զոր ուխտեցի ընդ դոսա։