24 Շուրջ եղեն զնովաւ Հրեայքն եւ ասեն. Մինչեւ յե՞րբ թափես զոգիս մեր. եթէ դու ես Քրիստոսն, ասա մեզ համարձակ։
Եւ մերձեցոյց Եղիա զամենայն՝՝ ժողովուրդն, եւ ասէ ցնոսա Եղիա. Մինչեւ ցե՞րբ կաղայք յերկուս հետս. եթէ Տէր է Աստուած, երթայք զհետ նորա, եւ եթէ Բահաղն իցէ, երթայք զհետ նորա։ Եւ ոչ ետ ժողովուրդն նմա պատասխանի։
եւ ասէ ցնա. Դո՞ւ ես որ գալոցն ես, եթէ այլում ակն կալցուք։
Եւ համարձակ զբանն խօսեցաւ. եւ առեալ զնա մեկուսի Պետրոսի՝ սկսաւ սաստել նմա։
Մինչ ակն ունէր ժողովուրդն եւ խորհէին ամենեքեան ի սիրտս իւրեանց վասն Յովհաննու. Միթէ սա՞ իցէ Քրիստոսն։
Եւ այս է վկայութիւնն Յովհաննու, յորժամ առաքեցին առ նա Հրեայքն յԵրուսաղեմէ քահանայս եւ Ղեւտացիս, զի հարցցեն ցնա թէ՝ Դու ո՞ ես։
Վէմս առին Հրեայքն զի քարկոծ արասցեն զնա։
Պատասխանի ետուն նմա Հրեայքն. Վասն բարւոյ գործոյ ոչ առնեմք զքեզ քարկոծ, այլ վասն հայհոյութեան. եւ զի դու մարդ ես, եւ զանձն քո Աստուած առնես։
Զայս առակօք խօսեցայ ընդ ձեզ. եկեսցէ ժամանակ յորժամ ոչ եւս առակօք խօսեցայց ընդ ձեզ, այլ յայտնապէս զՀօրէ պատմեցից ձեզ։
Ասեն ցնա. Դու ո՞վ ես։ Ասէ ցնոսա Յիսուս. Նախ զի եւ խօսիմս իսկ ընդ ձեզ՝՝։
Միթէ դու մե՞ծ ինչ ոք իցես քան զհայր մեր Աբրահամ, որ մեռաւ, եւ մարգարէքն մեռան. արդ դու զո՞ առնես զքեզ։
Զայս ասացին ծնողքն նորա, զի երկնչէին ի Հրէիցն. քանզի ուխտ եդեալ էր Հրէից, եթէ ոք խոստովանեսցի զնա Քրիստոս, ի բաց կացցէ ի ժողովրդենէն։
Եւ արդ՝ զի ունիմք այսպիսի յոյս, բազում համարձակութեամբ վարեսցուք.