19 Դարձեալ հերձուած լինէր ի մէջ Հրէից վասն բանիցս այսոցիկ։
Եթէ ոք ուտիցէ ի հացէ յայսմանէ, կեցցէ ի յաւիտեան. եւ հացն զոր ես տաց՝ մարմին իմ է, զոր ես տաց վասն կենաց աշխարհի։
Ասեն ոմանք ի փարիսեցւոցն. Ոչ է այրն այն յԱստուծոյ, զի զշաբաթս ոչ պահէ։ Կէսքն ասէին. Իսկ զիա՞րդ կարէ մարդ մեղաւոր այսպիսի նշանս առնել։ Եւ էին հերձուածք ի մէջ նոցա։
Եւ եղեն հերձուածք բազմութեան քաղաքին, ոմանք էին ի Հրեայսն, եւ ոմանք յառաքեալսն։
Նախ՝ յորժամ ի մի վայր ժողովիցիք յեկեղեցին, լսեմ եթէ հերձուածք գոն ի ձեզ, եւ սակաւ ինչ հաւատացի։
Ուր եւ արդ են իսկ ի ձեզ հեռ եւ նախանձ, ո՞չ ապաքէն մարմնաւոր էք եւ ըստ մարդկան գնայք։