2 Նա էր ի սկզբանէ առ Աստուած։
Ի սկզբանէ արար Աստուած զերկին եւ զերկիր։
ես էի առ նովաւ պատշաճեալ, ես էի որով ուրախ լինէր Տէր՝՝ հանապազ, եւ ցնծայի առաջի նորա յամենայն ժամ։
Եւ ասացի. Ոչ անուանեցից զանուն Տեառն՝՝, եւ ոչ եւս խօսեցայց յանուն նորա։ Եւ եղեւ ի սրտի իմում իբրեւ զհուր վառեալ, բորբոքեալ ընդ ոսկերս իմ. եւ լքայ յամենայն կողմանց,՝՝ եւ ոչ կարեմ հանդարտել։
Ի սկզբանէ էր Բանն, եւ Բանն էր առ Աստուած, եւ Աստուած էր Բանն։
Ամենայն ինչ նովաւ եղեւ, եւ առանց նորա եղեւ եւ ոչ ինչ որ ինչ եղեւն։