32 եւ ժողովք նոցա՝՝ ի հուր այրեցան, եւ արք պատերազմօղք ի դրունս դիմեցին՝՝։
որ ասեմ ցանդունդս թէ՝ Աւերեսջիր, եւ զգետս նորա՝՝ ցամաքեցուցից.
Ահաւադիկ ամենեքին իբրեւ զխռիւ ի հուր այրեսցին, եւ մի՛ ապրեցուսցեն զանձինս իւրեանց ի բոցոյ անտի. զի նստիս ի վերայ կայծականց հրոյ, նոքա եղիցին քեզ յօգնականութիւն։
Կասեցին նահատակքն Բաբելոնի ի պատերազմէ, նստցին ի պաշարման. բեկաւ զօրութիւն նոցա, եւ եղեն իբրեւ զկանայս. հրձիգ եղեն յարկք նորա, խորտակեցան նիգք նոցա։
Փախստեայ փախստէի պատահեսցէ, եւ գուժկան գուժկանի դիպեսցի, գոյժ առնել թագաւորին Բաբելացւոց, թէ առաւ քաղաքն նորա. ի ծագաց ելից իւրոց ըմբռնեցան,
Զի այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց՝ Աստուած Իսրայելի. Տուն Բաբելացւոց իբրեւ զօրան վականակ կասցի, սակաւիկ մեւս եւս, եւ հասցեն հունձք նորա։
Եւ խրամատեցաւ քաղաքն, եւ ամենայն արք պատերազմօղք փախեան, եւ ելին ի քաղաքէ անտի ի գիշերի ընդ ճանապարհ դրանն ընդ պարիսպ եւ ընդ պատուհան՝՝, ընդ կողմն պարտիզին արքունի, եւ Քաղդէացիքն շուրջ զքաղաքաւն էին. եւ գնացին ընդ ճանապարհ Արաբացւոց։