17 Յիմարեցաւ ամենայն մարդ ի գիտութենէ. յամօթ եղեւ ամենայն ոսկերիչ ի դրօշելոց իւրոց, զի սուտ ձուլեցին, չիք ոգի ի նոսա։
Զաղօթս իմ Տեառն տաց առաջի ամենայն ժողովրդեան նորա։
Քեզ մատուցից պատարագ օրհնութեան, եւ զանուն Տեառն կարդացից։
Որ գնայ ամբիծ, գործէ զարդարութիւն, խօսի զճշմարտութիւն ի սրտի իւրում.
Յիմարեցաւ ամենայն մարդ ի գիտութենէ. ամօթ եղեն ամենայն ոսկերիչք դրօշելովք իւրեանց. զի սուտ ձուլեցին, եւ չիք շունչ ի նոսա։
Պատմեցէք յազգս, եւ լու արարէք, նշան կանգնեցէք, լսելի արարէք. մի՛ ծածկիցէք, ասասջիք. Առաւ Բաբելոն, յամօթ եղեւ Բէլ, փափուկքն աներկեւղք, մատնեցաւ՝՝ Մերովդաք, յամօթ եղեն կուռք նորա, ամաչեցին գարշելիք նորա։