եւ ասաց արքայն. Խնդրեցից զաստուածս Դամասկոսի որք հարին զիս. եւ ասէ. Եթէ աստուածք թագաւորին Ասորեստանեայց նոքա են զօրաւորք՝՝, նոցա այսուհետեւ զոհեցից եւ օգնեսցեն ինձ. եւ նոքա եղեն նմա խոչ եւ ամենայն Իսրայելի։
Զի պոռնկելով պոռնկեցաւ մայր նոցա, եւ յամօթ արար որ ծնաւն զնոսա. զի ասաց. Երթայց զհետ հոմանեաց իմոց, ոյք տայցեն ինձ զհաց իմ եւ զջուր եւ զհանդերձ եւ զկտաւ իմ եւ զգինի իմ եւ զձէթ իմ եւ զամենայն ինչ որ պիտոյ է ինձ՝՝։