29 Ի ձայնէ հեծելոց եւ ի գրկալիր աղեղանց խուսեաց աշխարհն ամենայն, եւ սորեցին յայրս,՝՝ եւ թաքեան յանտառս, եւ ելին ի քարանձաւս. ամենայն քաղաքք լքան եւ ոչ բնակէր ի նոսա մարդ։
Տեսի զՏէր զի կայր ի վերայ սեղանոյ, եւ ասէ. Բախեա զսեղանդ, եւ շարժեսցին դրանդիք, եւ կտրեա արկ ի գլուխս ամենեցուն. եւ զմնացորդս նոցա սրով կոտորեցից, եւ մի՛ ապրեսցէ ի նոցանէն փախուցեալն, եւ մի՛ զերծցի ի նոցանէ զերծեալն։
Եւ խրամատեցաւ քաղաքն, եւ ամենայն արք պատերազմօղք փախեան, եւ ելին ի քաղաքէ անտի ի գիշերի ընդ ճանապարհ դրանն ընդ պարիսպ եւ ընդ պատուհան՝՝, ընդ կողմն պարտիզին արքունի, եւ Քաղդէացիքն շուրջ զքաղաքաւն էին. եւ գնացին ընդ ճանապարհ Արաբացւոց։
Զի ի միոջէ բարբառոյ հազարք փախիցեն, եւ ի բարբառոյ հնգից բազումք փախիցեն. մինչեւ մնասջիք իբրեւ զձող ցցեալ ի վերայ լերին, եւ իբրեւ զկոթող կանգնեալ ի վերայ բլրոյ։
աղեղնաւորք եւ տիգաւորք, ազգ ժպիրհ եւ անողորմ. ձայն նորա իբրեւ զձայն ծովու յարուցելոյ. կառօք եւ երիվարօք ճակատեսցի, եւ լաստեսցի իբրեւ զհուր՝՝ ի պատերազմ ի վերայ քո, դուստր Սիոնի։
Ահաւասիկ ես առաքեմ ձկնորսս բազումս, ասէ Տէր, եւ որսասցեն զնոսա. եւ յետ այնորիկ առաքեցից որսորդս բազումս, եւ որսասցեն զնոսա ի վերայ ամենայն լերանց եւ ի վերայ ամենայն բլրոց եւ ի ծակուց վիմաց։