10 Եւ հրամայեաց թագաւորն Աբդեմելեքայ Եթէովպացւոյ եւ ասէ. Առ դու ընդ քեզ աստի արս երեսուն, եւ հանէք զմարգարէն ի գբոյ անտի, զի մի՛ մեռցի։
Ընդ յառնելն Աստուծոյ ի դատաստան՝ ապրեցուցանել զամենայն հեզս երկրի։
Որպէս սահանք ջրոց. նոյնպէս սիրտ թագաւորի ի ձեռս Աստուծոյ. ընդ որ կոյս կամի հայեցուցանել՝ դարձուցանէ զնա։
Եւ ա՛ռ Աբդեմելէք զարսն ընդ իւր, եւ եկն յապարանս թագաւորին ի գետնափոր տուն գանձին. առ անտի կապերտս հինս եւ պարանս հինս՝՝, եւ ընկէց զայն առ Երեմիա ի գուբն.
Եւ լուաւ Աբդեմելէք Եթէովպացի՝ այր ներքինի, եւ ինքն էր յապարանս թագաւորին, թէ արկին զԵրեմիա ի գուբն. եւ արքայ նստէր առ դրան Բենիամինի.
Տէր արքայ, չարիս գործեցին արքն այնոքիկ ըստ ամենայնի զոր արարին Երեմիայի մարգարէի, զի արկին զնա ի գուբն, եւ մեռանի ի ներքս, չարիս գործեցեր սպանանել զայրն Աստուծոյ,՝՝ յերեսաց սովոյս այսորիկ, զի ոչ գտանի հաց ի քաղաքիս։