Եւ եղեւ յամին իններորդի թագաւորութեան նորա, յամսեանն տասներորդի որ օր տասն էր ամսոյն, եկն Նաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելոնի եւ ամենայն զօրք իւր ի վերայ Երուսաղեմի, եւ բանակեցաւ զնովաւ, եւ շինեաց շուրջ զնովաւ պարիսպ։
Եւ եկն առ իս Անամայէլ որդի Սեղովմայ հօրեղբօր իմոյ՝ ըստ բանի Տեառն ի սրահ բանտին եւ ասէ ցիս. Ստացիր զագարակն իմ որ է յԱնաթովթ յերկրին Բենիամինի, զի քեզ պարտ է ստանալ զժառանգութիւնն, եւ դու իսկ երիցագոյն ես՝՝. եւ գիտացի՝ թէ բան Տեառն է։
Բանն որ եղեւ առ Երեմիա ի Տեառնէ։ Ել՝՝ Նաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց եւ ամենայն զօրականն, եւ ամենայն երկիր որ ընդ իշխանութեամբ ձեռին նորա, եւ ամենայն ազգք, մարտնչէին ընդ Երուսաղեմի, եւ ընդ ամենայն քաղաքսն Յուդայ, եւ ասէ.
Եւ Երեմիա անց ընդ մէջ ամբոխին եւ եկն, եւ ոչ արկին զնա ի բանտ՝՝։ Եւ զօրն փարաւոնի ել յերկրէն Եգիպտացւոց, եւ լուան Քաղդէացիքն որոց պաշարեալ էր զԵրուսաղէմ զլուր նոցա, եւ ելին յԵրուսաղեմէ։
Եւ առին զԵրեմիա, եւ ընկեցին զնա ի գուբն Մեղքեայ որդւոյ թագաւորին, որ էր ի սրահի բանտին. եւ իջուցին զԵրեմիա պարանօք ի գուբն. եւ ի գբի անդ ջուր ոչ էր, այլ լոկ տիղմ. եւ կայր Երեմիա ի տղմին։