Եւ հատուցից նոցա նախ կրկին զանիրաւութիւնս նոցա, եւ զմեղս նոցա որովք պղծեցին զերկիր իմ մեռելոտւովք գարշելեացն իւրեանց, եւ անօրէնութեամբք նոցա, որովք լցին զժառանգութիւն իմ։
Ցփայտն ասացին թէ՝ Հայր իմ ես դու, եւ քարին թէ՝ Դու ծնար զիս. եւ դարձուցին յիս զթիկունս եւ ոչ զերեսս իւրեանց. եւ ի ժամանակի չարեացն իւրեանց ասասցեն. Արի եւ փրկեա զմեզ։
Ամբարձ զաչս քո յուղղութիւն՝ եւ տես. ո՞ւր ոչ թաթաւեցար. ի ճանապարհս քո նստար դու նոցա իբրեւ ագռաւ միայնացեալ թափուր՝՝. եւ պղծեցեր զերկիրդ պոռնկութեամբ քով եւ չարեօք քովք։
Դատեցարուք ընդ մօր ձերում, դատեցարուք, զի այն ոչ է իմ կին, եւ ես ոչ եմ այր նորա. եւ բարձից զպոռնկութիւն նորա յերեսաց իմոց, եւ զշնութիւն նորա՝՝ ի միջոյ ստեանց իւրոց։
Վա՜յ որ ասէ ցփայտ. Սթափեաց, եւ զարթիր եւ ցքարն թէ՝ Բարձրացիր, եւ նա է երեւոյթ առ աչօք. եւ՝՝ նա է կռած արծաթոյ եւ ոսկւոյ, եւ ամենեւին շունչ ոչ գոյ ի նոսա։