9 զի՞ մարգարէացար յանուն Տեառն եւ ասացեր թէ՝ Իբրեւ զՍելովմ եղիցի տունս այս, եւ քաղաքս աւերեսցի ի բնակչաց. եւ կուտեցաւ ժողովուրդն ի վերայ Երեմիայի ի տան Տեառն։
Եւ եղեւ ի խօսելն նորա ասէ ցնա. Միթէ խորհրդակի՞ց թագաւորի ետուն զքեզ. զգոյշ լեր՝ գուցէ տանջեսցիս։ Եւ լռեաց մարգարէն, եւ ասէ. Գիտեմ զի խորհի Տէր ի վերայ քո եղծանել զքեզ. վասն զի արարեր զայդ, եւ ոչ անսացեր խրատուս իմում։
Այսպէս ասէ Տէր. Դարձեալ լուիցի ի տեղւոջդ յայդմիկ զորմէ դուքդ ասէք թէ՝ Աւերակ է ի մարդոյ եւ յանասնոյ, ի քաղաքս Յուդայ եւ արտաքոյ Երուսաղեմի յաւերակսն՝ առ ի չգոյէ մարդկան եւ առ ի չգոյէ բնակչաց եւ առ ի չգոյէ անասնոց,
Եւ իբրեւ եկն ի տաճարն, մատեան առ նա, մինչդեռ ուսուցանէր, քահանայապետքն եւ ծերք ժողովրդեանն եւ ասեն. Որո՞վ իշխանութեամբ առնես զայդ, եւ ո՞վ ետ քեզ զիշխանութիւնդ զայդ։
Բայց Հրեայքն գրգռեցին զպաշտօնեայ կանայս զգաստս, եւ զգլխաւորս քաղաքին, եւ յարուցեալ հալածանս ի վերայ Պաւղոսի եւ Բառնաբայ՝ հանին զնոսա ի սահմանացն իւրեանց։