Եւ բարկացաւ սրտմտութեամբ Տեառն զօրութեանց ի վերայ ժողովրդեան իւրոյ, եւ արկ զձեռն իւր ի վերայ նոցա եւ սատակեաց զնոսա, բարկացաւ ի վերայ լերանց՝՝, եւ եղեն դիակունք նոցա իբրեւ աղբ զճանապարհաւ. ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ սրտմտութիւն նորա, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։
եւ ցամաքեցուսցեն յարեւու եւ ընդ լուսնով եւ ընդ ամենայն աստեղբք, եւ՝՝ առաջի ամենայն զօրութեանց երկնից զոր սիրեցինն՝ եւ որոց ծառայեցինն, եւ որոց զհետն գնացին, եւ յորս ապաստան լինէին, եւ երկիր պագանէին նոցա. ոչ կոծեսցին եւ ոչ լայցեն, այլ ի նշաւակ եղիցին՝՝ ի վերայ երեսաց երկրի.
Եւ ես արկից դանդանաւանդ ի կզակս քո, եւ մածուցից զձկունս գետոյդ ի թեւս քո, եւ հանից ի միջոյ քումմէ զգետսդ քո՝՝, եւ ամենայն ձկունք գետոյդ կցեսցին ի թեւս քո.
եւ կործանեցից զքեզ արագ արագ,՝՝ եւ զամենայն ձկունս գետոյդ քո. ընդ երեսս դաշտին անկանիցիս, եւ մի՛ ժողովեսցիս, եւ մի՛ եւս հաւաքեսցիս. զի գազանաց երկրի եւ թռչնոց երկնից ետու զքեզ ի կերակուր։
Եւ տեսցեն զնոսա ամենայն ցեղք եւ ժողովուրդք եւ ամենայն լեզուք եւ հեթանոսք, զի դի նոցա անկեալ կայցէ զերիս աւուրս. եւ ոչ տացեն թաղել ի գերեզմանս զոսկերս նոցա։