Ել Ղովտ եւ խօսեցաւ ընդ փեսայս իւր որ առնլոց էին զդստերս նորա, եւ ասէ. Արիք եւ ելէք ի տեղւոջէ աստի յայսմանէ, զի սատակէ Տէր զքաղաքս։ Եւ թուէր ծաղր առնել յաչս փեսայից իւրոց։
Զի այսպէս ասէ Տէր վասն ուստերաց եւ դստերաց որ ծնանիցին ի տեղւոջդ յայդմիկ, եւ վասն մարց նոցա որ ծնանին զնոսա, եւ վասն հարց նոցա որ ծնանին զնոսա յերկրիդ յայդմիկ.
առէք կանայս եւ եղիցին ուստերք եւ դստերք, եւ առէք կանայս ուստերաց ձերոց եւ զդստերս ձեր տուք արանց, եւ ծնցին ուստերս եւ դստերս, եւ բազմասջիք այդր եւ մի՛ նուազեսջիք։
Կոչեցեր իբրեւ զօր տարեկանաց պանդխտութեան իմոյ՝՝ շուրջ զինեւ. եւ ոչ ոք էր որ գտանէր յաւուր սրտմտութեան բարկութեան Տեառն, ապրեալք եւ մնացեալք ի պահել ի բազմանալ թշնամեաց իմոց ամենեցուն՝՝։