Եւ ասեմ. Վա՜յ է ինձ, ես այր տառապեալ զիա՜րդ կամս հիացեալ՝՝. զի մարդ եմ՝ եւ պիղծ շրթունս ունիմ եւ ի մէջ պղծաշուրթն ժողովրդեան բնակեալ եմ ես. եւ զՏէր զօրութեանց տեսի աչօք իմովք։
Եւ ասեմ. Ո՜վ, որ եսդ Տէր Տէր, ահա մարգարէքն ասեն նոցա թէ՝ Ոչ տեսջիք զսուր, եւ սով ոչ եղիցի ի միջի ձերում, զի ճշմարտութիւն եւ խաղաղութիւն տացի ի վերայ երկրի, եւ՝՝ ի տեղւոջդ յայդմիկ։
Եւ ասեմ. Քաւ լիցի, Տէր Աստուած Իսրայելի, եթէ պղծեալ իցէ երբեք անձն իմ ի պղծութիւնս՝՝, եւ մեռելոտի եւ գազանաբեկ ոչ երբեք կերայ ի ծննդենէ իմմէ մինչեւ ցայժմ, եւ ոչ եմուտ ի բերան իմ ամենայն միս պիղծ։