45 Եւ Աբիմելէք պատերազմէր ընդ քաղաքին զօրն զայն ողջոյն, եւ առին զքաղաքն, եւ զժողովուրդն որ ի նմա կոտորեցին, եւ զքաղաքն կործանեցին եւ աղարտ վարեցին։
Եւ շինեաց Յերոբովամ զՍիկիմ ի լերինն Եփրեմայ եւ բնակէր ի նմա. եւ ել անտի եւ շինեաց զՓանուէլ։
եւ զքաղաքսն կործանեցին, եւ յամենայն վիճակ բարի ընկեցին այր իւրաքանչիւր զքար իւր, եւ լցին զնա. եւ զամենայն աղբեւրս ջրոց խցին, եւ զամենայն փայտ զազնիւ հարին, մինչեւ թողուլ զքարինս որմոցն քակտեալս՝՝, եւ պատեցան պարսաւորք եւ հարին զնա։
յելս նորա եւ ի դարձս նորին, եւ ի համբառնալ՝՝ նորին մի՛ սրբեսցին, այլ յաղ մատնեսցին։
Վասն այնորիկ կենդանի եմ ես, ասէ Տէր զօրութեանց՝ Աստուած Իսրայելի, զի Մովաբ իբրեւ զՍոդոմ եղիցի, եւ որդիքն Ամոնայ իբրեւ զԳոմոր. եւ Դամասկոս լքեալ իբրեւ զշեղջ կալոյ՝՝ եւ ապականեալ յաւիտեան. մնացորդք ժողովրդեան իմոյ յափշտակեսցեն զնոսա, եւ մնացորդք ազգի իմոյ ժառանգեսցեն զնոսա։
զծծումբն եւ զաղն այրեցեալ. յամենայն ի հող նորա մի՛ սերմանեսցի եւ մի՛ բուսցի, եւ մի՛ ելցէ ի վերայ նորա ամենայն դեղ դալար, որպէս կործանեցան Սոդոմ եւ Գոմոր, Ադամա եւ Սեբոյիմ, զորս կործանեաց Տէր սրտմտութեամբ եւ բարկութեամբ։
Զի անողորմ դատաստան լինելոց է այնմ որ ոչ առնիցէ զողորմութիւն, քանզի բարձր ի գլուխ պարծի ողորմութիւն առ դատաստանաւն։
Եւ Աբիմելէք եւ գունդքն որ ընդ նմա՝ ճակատեցան եւ կացին առ դրան քաղաքին. եւ երկու գունդքն սփռեցան ի վերայ ամենեցուն որ յանդաստանսն էին, եւ հարին զնոսա։