3 Եւ խօսեցան զնմանէ եղբարք մօր նորա յականջս ամենայն արանց Սիկիմացւոց զամենայն բանս զայսոսիկ. եւ միտեցաւ սիրտ նոցա զկնի Աբիմելեքայ, զի ասացին թէ՝ Եղբայր մեր է։
Եւ ասէ Լաբան ցՅակոբ. Զի եղբայր իմ ես դու, ոչ ծառայեսցես ինձ ձրի՝՝. յայտ արա ինձ զինչ իցեն վարձք քո։
Եւ եհաս գուժկան առ Դաւիթ եւ ասէ. Եղեւ սիրտ արանց Իսրայելի զհետ Աբիսողոմայ։
Զի ահա մեղաւորք լարեցին զաղեղունս իւրեանց, պատրաստ արարին զնետս ի կապարճս, ձգել ընդ խաւար այնոցիկ ոյք ուղիղ են սրտիւք։