27 եւ ելին յանդաստանսն եւ կթեցին զայգիս իւրեանց, եւ հարին հնձանս, եւ արարին պարանցիկս, եւ մտին ի տուն աստուածոյն իւրեանց. եւ կերան եւ արբին եւ անիծին զԱբիմելէք։
Եւ իբրեւ մերձեցաւ ի բանակ անդր, եւ ետես զորթն եւ զպարաւորսն, բարկացեալ սրտմտութեամբ Մովսէս՝ ընկէց ի ձեռաց իւրոց զտախտակսն երկոսին, եւ խորտակեաց զնոսա առ ստորոտով լերինն։
Եւ դու մարգարէասցիս ի վերայ նոցա զամենայն զպատգամս զայսոսիկ, եւ ասասցես ցնոսա. Տէր ի բարձանց ի սրբութենէ իւրմէ տացէ հրաման, տացէ զձայն իւր, զբան հրամանի ի տեղւոջէ իւրմէ. եւ նոքա իբրեւ կթօղք տացեն պատասխանի ի վերայ ամենայն բնակչաց երկրին, թէ եկն սատակումն ի կողմանէ երկրին.
Եւ ասէ այլազգին ցԴաւիթ. Զիա՞րդ. շո՞ւն եմ ես զի ցպով եւ քարամբք գաս ի վերայ իմ։ Եւ ասէ Դաւիթ. Նա եւ վատթար եւս ես քան զշուն՝՝։ Եւ նզովեաց այլազգին զԴաւիթ դիօքն իւրովք։