2 Եւ ասէ Տէր ցԳեդէոն. Բազում է զօրդ որ ընդ քեզ է, առ ի չմատնելոյ ինձ զՄադիամ ի ձեռս դոցա. գուցէ պարծիցի ի վերայ իմ Իսրայէլ եւ ասիցէ, թէ՝ Ձեռն իմ փրկեաց զիս։
Եւ գոչեաց Ասա առ Տէր Աստուած իւր, եւ ասէ. Տէր, ոչ տկարանայ քեզ ապրեցուցանել բազմօք եւ սակաւուք. զօրացո զմեզ, Տէր Աստուած մեր, վասն զի ի քեզ յուսացաք, եւ անուամբ քով եկաք ի վերայ բազմութեանս այսորիկ. Տէր Աստուած մեր, մի՛ յաղթահարեսցէ զքեզ մարդ։
Եւ դու որդի մարդոյ, ասա ցիշխանդ Ծուրա. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Փոխանակ զի հպարտացաւ սիրտ քո, եւ ասացեր թէ՝ Աստուած եմ ես, եւ զբնակութիւն Աստուծոյ բնակեցի ի սիրտ ծովու. մարդ ես դու՝ եւ ոչ Աստուած, եւ ետուր զսիրտ քո իբրեւ զսիրտն Աստուծոյ։
թէ ոչ վասն բարկութեան թշնամեաց. զի մի՛ երկայնակեացք լինիցին, եւ զի մի՛՝՝ բարձրասցին հակառակորդքն եւ ասիցեն, թէ՝ Ձեռն մեր բարձր եւ ոչ Տէր արար զայս ամենայն։
Եւ ասէ Յովնաթան ցպատանին ցկապարճակիրն իւր. Եկ անցցուք ի կիրճս անթլփատիցն այնոցիկ, թերեւս արասցէ ինչ մեզ Տէր. զի ոչինչ է խտիր Տեառն ապրեցուցանել բազմօք կամ սակաւուք։