հրեշտակն որ փրկեաց զիս յամենայն չարեաց, օրհնեսցէ զմանկունս զայսոսիկ, եւ կոչեսցի ի սոսա անուն իմ եւ անուն հարց իմոց, Աբրահամու եւ Իսահակայ, եւ օրհնեսցին ի բազմութիւն յոյժ ի վերայ երկրի։
Եւ գնաց անտի, եւ եգիտ զԵղիսէ որդի Սափատայ, եւ նա վարէր երկոտասան եզամբք. եւ զոյգք զոյգք եզանց առաջի նորա, եւ ինքն ի վերայ երկոտասանիցն՝՝. եւ եհաս Եղիա առ նա, եւ ընկէց զմաշկեակն իւր ի վերայ նորա.
Ոչ պատգամաւոր ոք եւ ոչ հրեշտակ, այլ ինքնին Տէր՝՝ փրկեաց զնոսա. վասն սիրելոյ զնոսա եւ խնայելոյ ի նոսա ինքնին փրկեաց զնոսա, եւ վերացոյց զնոսա եւ բարձրացոյց զամենայն աւուրս յաւիտենից։
Եւ եղեւ այլոց որդւոցն Մանասէի, ըստ տոհմից իւրեանց, որդւոցն Աքիեզերայ եւ որդւոցն Քեղկեայ եւ որդւոցն Եսրիելայ եւ որդւոցն Սիւքեմայ եւ որդւոցն Սեմիդայեայ, եւ որդւոցն Ոփերայ, սոքա են որդիք Մանասէի որդւոյ Յովսեփայ արուք ըստ տոհմից իւրեանց։
Եւ եմուտ ի տուն հօր իւրոյ յԵփրա, եւ կոտորեաց զեղբարս իւր զորդիսն Յերոբաաղայ արս եւթանասուն, ի վերայ վիմի միոյ. եւ մնաց Յովաթամ որդի Յերոբաաղայ կրտսեր, քանզի թաքեաւ։