Այսպէս ասէ Տէր. Ձայն ի Հռամայ լսելի եղեւ՝ ողբումն եւ լալումն եւ գուժումն. Ռաքէլ լայր զորդիս իւր, եւ ոչ կամէր մխիթարել ի վերայ որդւոց իւրոց, զի ոչ գոյին։
Եւ կանխեցին ընդ առաւօտն, երկիր պագին Տեառն, եւ գնացին զճանապարհս իւրեանց. եւ եմուտ Եղկանա ի տուն իւր յԱրիմաթեմ, եւ մերձեցաւ առ Աննա կին իւր՝՝, եւ յիշեաց զնա Տէր։
Եւ լուաւ Սաւուղ եթէ յայտնեցաւ Դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա. եւ Սաւուղ նստէր ի բլրին ի ներքոյ հերկին որ ի Հռամա՝՝, եւ գեղարդն ի ձեռին իւրում, եւ ամենայն ծառայք նորա կային շուրջ զնովաւ։