Ահաւասիկ ես հասեալ կամ ի վերայ աղբեր ջրոյս, եւ դստերք մարդկան քաղաքիս ելանեն հանել ջուր.՝՝ եւ եղիցի կոյս ցոր ես ասացից՝ թէ Արբո ինձ սակաւ մի ջուր ի սափորոյդ քումմէ,
Եւ յարեաւ գնաց ի Սարեփթա ի դուռն քաղաքին, եւ ահա անդ կին մի քաղէր փայտ. եւ աղաղակեաց զկնի նորա Եղիա եւ ասէ ցնա. Առ դու ինձ սակաւ մի ջուր ամանով եւ արբից։
Եւ ցնծասցեն տնանկք՝՝ եւ կարօտեալք որ խնդրէին ջուր եւ ոչ գտանէին, եւ լեզուք նոցա ի ծարաւոյ ցամաքէին. ես Տէր Աստուած լուայց նոցա, Աստուած Իսրայելի, եւ ոչ թողից զնոսա։
Եւ ել Յայել ընդ առաջ Սիսարայ, եւ ասէ ցնա. Խոտորեաց առ իս, տէր իմ, խոտորեաց, եւ մի՛ երկնչիր։ Եւ խոտորեցաւ առ նմա ի խորանն. եւ ծածկեաց զնա ընդ փեղկիւք նորա։