Եւ եմուտ կինն առ ամենայն ժողովուրդն. եւ խօսեցաւ ընդ ամենայն քաղաքին իմաստութեամբ իւրով՝ հատանել զգլուխն Սաբէեայ որդւոյ Բոքորեայ. եւ հատին՝՝ ընկեցին զնա առ Յովաբ. եւ փող եհար եղջերեաւն, եւ սփռեցան ի քաղաքէն յայնմանէ այր իւրաքանչիւր ի բնակութիւնս իւրեանց. եւ Յովաբ դարձաւ յԵրուսաղէմ առ արքայ։
Իբրեւ լուան, փութացան եւ առին իւրաքանչիւր զբաճկոն իւր, եւ եդին ի ներքոյ նորա ի վերայ միոյ աստիճանացն ուր նստէին, եւ փող հարին եղջերեաւն՝ եւ ասեն. Թագաւորեաց Յէու։
Եւ իմ յարուցեալ ասեմ ցարսն որ կազմ պատրաստեալ կային, եւ ցզօրագլուխս նոցա՝ եւ ցայնս որ տեղեաց տեղեաց պահապանքն էին. Մի՛ երկնչիք յերեսաց նոցա, յիշեցէք զԱստուած մեր՝՝ զմեծ եւ զահարկու, եւ պատերազմեցարուք վասն եղբարց ձերոց, եւ վասն կանանց եւ որդւոց եւ դստերաց եւ տանց ձերոց։
Եւ եղեւ յաւուրսն յայնոսիկ, եւ թագաւոր ոչ գոյր յԻսրայելի եւ էր այր Ղեւտացի պանդխտեալ ի կողմանս լերինն Եփրեմի. եւ առ իւր այրն կին հարճ ի Բեթղեհեմէ Յուդայ։
Ժողովուրդ Եփրեմայ պատժեաց զնոսա ի հովիտսն. եղբայր քո Բենիամին՝ քոյին ժողովուրդ. յինէն ի Մաքիր իջին խուզարկուք, եւ ի Զաբուղոնէ զօրացուցիչք՝ գաւազանաւ պատմութեան դպրի։
Եւ հրեշտակս արձակեաց Գեդէոն յամենայն սահմանս Եփրեմայ, եւ ասէ. Իջէք յառաջս Մադիամու, եւ կալարուք զկիրճս ջրոցն մինչեւ ցԲեթփարա եւ ցՅորդանան։ Եւ գոչեաց ամենայն այր Եփրեմի, եւ կալան իւրեանց զանցս ջրոցն մինչեւ ցԲեթփարա եւ ցՅորդանան։