17 Եւ մատոյց զպատարագսն Եգղոմայ արքայի Մովաբու. եւ Եգղոմ էր այր յոյլ յոյժ։
Զի ծածկեաց զերեսս իւր ճարպով իւրով, եւ արար երկսայրի յազդեր իւրում՝՝։
Մի՛ մատներ գազանաց զանձն որ խոստովան առնի առ քեզ՝՝, եւ զանձինս տնանկաց քոց մի՛ մոռանար ի սպառ։
Այրեցին ի հուր զսրբութիւն քո, յերկրի պղծեցին զխորան անուան քո։
գիրացան եւ պարարտացան, եւ անցին զբանիւք իմովք ի չարութիւն՝՝, դատաստան արդար ոչ դատեցան, զիրաւունս որբոյն ոչ իրաւացուցին, եւ զդատաստան այրւոյն՝՝ ոչ դատեցան։
Զի ուրախ լինէիք եւ պարծէիք յափշտակել զժառանգութիւն իմ՝՝, զի խայտայիք իբրեւ զուարակս ի վերայ դալարոյ, եւ ոգորէիք իբրեւ զցուլս՝՝,
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւադիկ ես դատեցայց ի մէջ հարուստ եւ անաւագ ոչխարաց.
Եւ արար իւր Աւովդ սուր երկսայրի՝ թզաւ յերկայնութիւն, եւ եդ յաջոյ ազդեր իւրում ընդ տառատոկաւն, եւ գնաց։՝՝
Եւ եղեւ իբրեւ վախճանեաց Աւովդ մատուցանել զպատարագսն, եւ արձակեաց զպատարագաբարձսն,
Եւ հարին ի Մովաբայ յաւուր յայնմիկ իբրեւ տասն հազար արանց, զամենայն պատերազմողս ի նոցանէ եւ զամենայն այր զօրութեան, եւ ոչ ապրեցաւ եւ ոչ մի այր։
Եւ ընդէ՞ր հայեցար ի խունկս իմ եւ ի զոհս իմ ժպիրհ ակամբ՝՝, եւ փառաւորեցեր զորդիսն քո քան զիս, օրհնելով զպտուղ ամենայն զոհիցն Իսրայելի որ է առաջի իմ՝՝։