Եւ եղեւ իբրեւ ետես զնա, պատառեաց զհանդերձս իւր եւ ասէ. Վա՜յ է ինձ, դուստր իմ, ընկճեցեր զիս, խոչընդակն եղեր ինձ՝՝. զի ես բացի զբերան իմ վասն քո՝՝ առ Տէր, եւ ոչ կարացից դարձուցանել։
Եւ եղիցի յորժամ գայցեն հարքն նոցա կամ եղբարք նոցա դատել ընդ ձեզ՝՝, ասասցուք նոցա թէ՝ Ողորմեցաք նոցա. զի ոչ՝՝ առ այր զկին իւր ի պատերազմին, եւ ոչ դուք ետուք նոցա թէ յանցանք ինչ իցեն։