41 Եւ այր Իսրայելացի դարձաւ անդրէն, եւ տագնապեցաւ այր Բենիամինի. զի տեսին հասեալ ի վերայ նոցա զչարիսն։
Արդարութիւն ամբծի ուղղէ զճանապարհս, եւ յամպարշտութիւն անկանի անիրաւն։
Արդարութիւն արանց ուղղոց փրկէ զնոսա, եւ անմտութեամբ կորնչին անօրէնք՝՝։
Առն մեղաւորի որոգայթ սաստիկ դիցի՝՝, իսկ արդարն՝ յուրախութեան եւ ի խնդութեան եղիցի։
Անօրէնութիւնք որսան զայր, եւ ի տոռունս մեղաց իւրոց շաղի իւրաքանչիւր ոք։
Մերժեցան ի Սիոնէ՝՝ անօրէնք, դողումն կալցի զամպարիշտս։ Իսկ արդ ո՞ պատմեսցէ ձեզ եթէ հուր բորբոքեալ կայ, կամ ո՞ պատմեսցէ ձեզ զտեղւոյն՝՝ յաւիտենից։
յելանելոյ ոգւոց մարդկան յերկիւղէ եւ ի կարծեաց եկելոց ի վերայ տիեզերաց. զի զօրութիւնք երկնից շարժեսցին։
Յորժամ ասիցեն թէ խաղաղութիւն եւ շինութիւն է, յայնժամ յանկարծակի հասցէ նոցա սատակումն, որպէս երկն յղւոյ, եւ մի՛ ապրեսցեն։
Եւ հայեցեալ բնակչացն Գայեայ ի թիկունս իւրեանց, տեսանէին զի ելանէր ծուխ քաղաքին մինչեւ յերկինս. եւ ոչ եւս ուրեք գոյր նոցա փախուստ այսր կամ անդր. եւ ժողովուրդն որ թաքուցեալ էր յանապատին՝ յարեան ի վերայ հետամտացն։
Այլ սոքա իբրեւ զանխօս անասունս ըստ բնածին բարուցն յեղծումն եւ յապականութիւն, որոց չենն գիտակ՝ հայհոյեն, յապականութեան իւրեանց եւ ապականեսցին,