Եւ պատուէր ետ Աբիսողոմ մանկտւոյ իւրում եւ ասէ. Տեսէք, յորժամ զուարթասցի սիրտն Ամոնայ ի գինւոյ, եւ ասացից ձեզ. Հարէք զԱմոն եւ սպանէք զնա, մի՛ երկնչիք. զի ո՞չ ապաքէն ես իցեմ որ հրամայիցեմ ձեզ. քաջալերեցարուք եւ լերուք յորդիս զօրութեան։
Եւ ասէ ցնա Յեզաբէլ կին իւր. Արդ ա՞յդպէս առնիցես զթագաւորութիւնդ ի վերայ Իսրայելի. արի՝ կեր հաց եւ սթափեաց. եւ ես տաց քեզ զայգին Նաբովթայ Յեզրայելացւոյ։
Եւ որ բնակեալ են յերկրի՝ ուրախ լինին եւ խնդան ի վերայ նոցա, մինչեւ ընծայս եւ պատարագս տանել միմեանց. վասն զի սոքա երկոքին մարգարէքս չարչարեսցեն զբնակիչս երկրի։
Եւ ի ժամուն յայնմիկ շարժումն մեծ եղեւ, եւ տասներորդ մասն քաղաքին ընկղմեցաւ, եւ մեռան ի շարժմանէն արք եւթն հազար. եւ յետ այնորիկ ահ մեծ եղեւ յամենեսեան՝՝ եւ փառս տային Աստուծոյ երկնաւորի։
Եւ եղեւ իբրեւ զուարթացան սիրտք իւրեանց, ասեն. Կոչեցէք զՍամփսոն ի տանէ բանտին՝՝, եւ խաղասցէ առաջի մեր։ Եւ կոչեցին զՍամփսոն ի տանէ բանտին, եւ խաղային նովաւ՝՝. եւ կացուցին զնա ի մէջ երկուց սեանցն։
Եւ յարեաւ այրն գնալ, ինքն եւ հարճն եւ պատանին իւր. եւ ասէ ցնա հայր աղջկանն. Ահա դարձաւ օրս յերեկս, աստէն ագիր եւ զուարթասցի սիրտ քո, եւ կանխեսջիր վաղիւ ի ճանապարհ քո եւ երթիցես յարկս քո։
եւ ելին յանդաստանսն եւ կթեցին զայգիս իւրեանց, եւ հարին հնձանս, եւ արարին պարանցիկս, եւ մտին ի տուն աստուածոյն իւրեանց. եւ կերան եւ արբին եւ անիծին զԱբիմելէք։
Եւ գնաց Աբիգեա առ Նաբաղ. եւ էր խրախութիւն ի տան նորա իբրեւ զխրախութիւն թագաւորի, եւ սիրտ Նաբաղու զուարճացեալ էր յինքեան, եւ ինքն արբեալ էր յոյժ. եւ ոչ պատմեաց նմա բան մի մեծ կամ փոքր մինչեւ ցլոյս առաւօտուն։