Եւ կանխեաց ընդ առաւօտն յաւուրն հինգերորդի ի գնալ. ասէ հայր աղջկանն. Հաստատեա զսիրտ քո հացիւ, եւ զբօսիր մինչեւ շրջեսցի օրն՝՝։ Եւ կերան եւ արբին երկոքին։
եւ ետուն նմա կոտոր մի պաղատտաց եւ երկուս չամչեայս, եւ կերաւ, եւ հաստատեցաւ այնու ոգի նորա. քանզի չէր կերեալ հաց եւ ոչ արբեալ ջուր զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս։