23 Եւ դարձուցին՝՝ զերեսս իւրեանց որդիքն Դանայ, եւ ասեն ցՄիքա. Զի՞ է քեզ, զի՞ աղաղակես՝՝։
Եւ լուաւ Աստուած ձայնի մանկանն ի տեղւոջէն ուր էր՝՝, եւ կոչեաց Աստուած զԱգար յերկնից եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ է այդ, Ագար, մի՛ երկնչիր, զի լուաւ Աստուած ձայնի որդւոյ քո ի տեղւոջէ այտի ուր է։
Եւ ասէ ցնա արքայ. Զի՞ է քեզ։ Եւ նա ասէ. Կարի իսկ տագնապ է ինձ.՝՝ կին մի այրի եմ ես. մեռաւ այր իմ.
Եւ ասէ ցնա արքայ. Զի՞ է քեզ։ Եւ ասէ. Կինս այս ասաց ցիս. Տուր զորդիդ քո եւ կերիցուք զդա այսօր, եւ զորդիս զիմ կերիցուք առ վաղիւ։
ողորմած եւ արդար է Տէր Աստուած մեր.
Պատգամ ձորոյն Սիոնի։ Զի՞ դու. զի՞՝՝ ընդ քեզ, զի ելէք դուք այժմ ամենեքեան ի տանիս նանրութեան։
Եւ ի հեռանալ նոցա ի տանէ Միքայ, եւ ահա Միքա եւ արքն որ ի տունս նորա էին ընդ Միքայ, բողոք բարձին եւ հասին որդւոցն Դանայ։
Եւ ասէ Միքա. Զի զաստուածսն իմ զոր արարի ինձ առէք, եւ զքահանայն, եւ գնացէք. եւ զի՞նչ կայ այսուհետեւ ինձ. եւ զի՞նչ է այդ զոր ասէք ցիս թէ՝ Զի՞ աղաղակես։
Եւ ահա Սաւուղ գայր ընդ առաւօտն՝՝ յանդոյ, եւ ասէ Սաւուղ. Զի՞նչ իցէ զի լայ ժողովուրդն։ Եւ պատմեցին նմա զպատգամս որդւոցն Յաբիսայ։