10 Եւ ասէ ցնա Միքա. Նիստ աստ առ իս, եւ լեր ինձ ի հայր եւ ի քահանայ. եւ ես տաց քեզ տասն արծաթոյ աւուրց յաւուրս՝՝ եւ զոյգս ձորձոց եւ ռոճիկ որով կեցցես։ Եւ չոգաւ Ղեւտացին։
Եւ Եղիսէ հիւանդացաւ հիւանդութիւն, որով եւ մեռաւ իսկ. եւ էջ առ նա Յովաս արքայ Իսրայելի, եւ ելաց ի վերայ երեսաց նորա եւ ասէ. Հայր, հայր, կառքդ Իսրայելի եւ հեծեալք նորա։
Եւ Եղիսէ հայէր եւ աղաղակէր. Հայր, հայր, կառքդ Իսրայելի եւ հեծեալքդ նորա։ Եւ այլ ոչ եւս ետես զնա. եւ բուռն եհար զհանդերձից իւրոց, եւ պատառեաց յերկուս ծուէնս։
եւ զգեցուցից նմա զպատմուճանդ քո, եւ տաց նմա զպսակդ քո ճոխութեամբ՝՝, եւ տաց ի ձեռս նորա զհազարապետութիւնդ քո, եւ եղիցի իբրեւ հայր բնակչացդ Երուսաղեմի եւ բնակչացդ Յուդայ։
եւ բամբասէին զիս՝՝ առաջի ժողովրդեան իմոյ վասն ափոյ միոյ գարւոյ եւ կոտորոյ միոյ հացի, սպանանել զանձինս որ ոչ էին մահապարտք, եւ ապրեցուցանել զանձինս որոց ոչ էր պարտ կեալ, ի բարբառելն ձեր յականջս ժողովրդեանն, որ ախորժէ զբարբառ նանրութեան։
Եւ եղիցի ամենայն որ մնայցէ ի տան քում, եկեսցէ երկիր պագանել նմա դանգի միոջ արծաթոյ եւ նկանակի միոյ հացի, եւ ասիցէ. Ընկեա զիս ի տեղի մի քահանայութեան քո՝՝, զի կերայց հաց։