Գուբ խոր է բերան անօրինի, եւ ատեցեալն ի Տեառնէ անկցի ի նա։ Են ճանապարհք չարք՝ առաջի առն, եւ ոչ սիրէ դառնալ ի նոցանէ. բայց դառնալ պարտ է ի թեւր եւ ի չար ճանապարհէ։
Եւ ելին առ նա նախարարք այլազգեացն եւ ասեն. Պատրեա զնա եւ տես ի՛ւ իցէ զօրութիւն նորա մեծ, եւ կամ ի՛ւ կարասցուք նմա հնար գտանել եւ կապել զնա առ ի տկարացուցանել զնա. եւ մեք տացուք քեզ այր իւրաքանչիւր հազար եւ հարեւր արծաթոյ։