Մտի ի պարտէզ իմ, քոյր իմ հարսն, կթեցի զմուռս իմ հանդերձ խնկովք իմովք. կերայ զհաց իմ մեղու իմով, արբի զգինի իմ կաթամբ իմով։ Կերայք, մերձաւորք իմ, եւ արբէք, եւ արբեցարուք, եղբօրորդիք իմ՝՝։
Եւ ասեն այլազգիքն. Ո՞ արար զայս։ Եւ ասեն. Սամփսոն փեսայ Թամնացւոյն. զի եհան զկին նորա եւ ետ ընկերի նորա։ Եւ ելին այլազգիքն եւ այրեցին զտուն հօր նորա, եւ՝՝ զկինն եւ զհայր նորա հրով։