Եդից զբանս իմ ի բերանս քո, եւ ընդ հովանեաւ ձեռին իմոյ ծածկեցից զքեզ, որով կանգնեցի զերկինս եւ արկի զհիմունս երկրի, եւ ասացի ցՍիոն. Ժողովուրդ իմ ես դու։
Եւ եղիցի եթէ բազմանայցէք եւ աճիցէք ի վերայ երկրի յաւուրսն յայնոսիկ, ասէ Տէր, ոչ եւս ասիցեն. Տապանակ կտակարանաց Սրբոյն Իսրայելի՝՝, եւ ոչ անկցի ի սիրտ, եւ ոչ անուանեսցի ի նմա՝՝. եւ ոչ եւս խնդրեսցի, եւ ոչ գործեսցի։