Եւ դարձաւ շինեաց զբարձունսն զոր կործանեաց Եզեկիա հայր նորա, եւ կանգնեաց զսեղանն Բահաղու, եւ արար անտառ՝ որպէս արար Աքաաբ արքայ Իսրայելի. եւ երկիր եպագ ամենայն զօրութեան երկնից եւ ծառայեաց նոցա.
Եւ երթիցեն ժողովուրդք բազումք, եւ ասասցեն. Եկայք եւ ելցուք ի լեառն Տեառն, ի տուն Աստուծոյ Յակոբայ, եւ պատմեսցէ մեզ զճանապարհս իւր, եւ գնասցուք ընդ նա. զի ի Սիոնէ ելցեն օրէնք, եւ բան Տեառն յԵրուսաղեմէ.
տարայց զնոսա ի լեառն սրբութեան իմոյ, եւ ուրախ արարից զնոսա ի տան աղօթից իմոց. ողջակէզք նոցա եւ պատարագք նոցա ընդունելի եղիցին ի վերայ սեղանոյ իմոյ. զի տուն իմ տուն աղօթից կոչեսցի ամենայն հեթանոսաց։
Յորժամ աղաղակիցես, եւ ոչ ապրեցուսցեն զքեզ ի նեղութենէ քումմէ՝՝. զի զամենեսեան զնոսա հողմք առցեն եւ մրրիկք բաժանեսցեն՝՝. իսկ որ յիսն յուսացեալ են՝ ստասցին զերկիր, եւ ժառանգեսցեն զլեառն սրբութեան իմոյ.
Յայնմ ժամանակի գայլք եւ գառինք ի միասին ճարակեսցին, եւ առեւծ իբրեւ զեզն յարդ կերիցէ, եւ օձ զհող իբրեւ զհաց կերիցէ. մի՛ մեղիցեն եւ մի՛ վնասեսցեն ի լերին սրբութեան իմոյ, ասէ Տէր։
Եւ ածցեն զեղբարս իւրեանց՝՝ յամենայն ազգաց պատարագ Տեառն, հեծեալս կառօք՝ հանդերձ պալարակապ երիվարօք հովանոցօք ի սուրբ քաղաքն Երուսաղէմ՝՝, ասէ Տէր, որպէս մատուցին ինձ որդիքն Իսրայելի զպատարագս իւրեանց սաղմոսիւք ի տան Տեառն։
փոխանակ զի թողին զիս, եւ օտարացուցին զտեղիս զայս յինէն. եւ արկանէին ի սմա խունկս աստուածոց օտարաց, զորս ոչ գիտէին ինքեանք եւ հարք իւրեանց, եւ թագաւորքն Յուդայ. եւ լցին զտեղիս զայս արեամբ անմեղաց.
Եւ ո՞ւր են աստուածքն քո զոր արարեր քեզ. յարիցեն եւ փրկեսցեն՝՝ զքեզ ի ժամանակի չարեաց քոց. զի ըստ թուոյ քաղաքացն քոց էին քեզ աստուածքն քո, Յուդա. եւ ըստ թուոյ անցիցն Երուսաղեմի զոհէին Բահաղու։՝՝