2 Եւ սերովբէք կային շուրջ զնովաւ՝՝. վեց թեւք միոյ եւ վեց թեւք միոյ. երկուքն ծածկէին զերեսս իւրեանց, եւ երկուքն ծածկէին զոտս իւրեանց, եւ երկուքն թռուցեալ։
Եւ ասէ Միքիա. Ոչ այդպէս. ոչ ես ինչ, այլ՝՝ լուր զպատգամ Տեառն. ո՞չ ապաքէն տեսի զՏէր Աստուած Իսրայելի՝՝ նստեալ ի վերայ աթոռոյ իւրոյ, եւ ամենայն զօրք երկնից կային շուրջ զնովաւ յաջմէ եւ յահեկէ.
Եւ եդ զերկոսին քերովբէսն ի մէջ տանն ներքնոյ, եւ տարածեաց զթեւս նոցա. եւ հասանէր թեւ միոյն յորմն, եւ հասանէր թեւ քերովբէին երկրորդի՝ յորմն երկրորդ. եւ թեւք նոցա ի մէջ տանն հասանէին թեւէ ի թեւ.
Դու ես նոյն ինքն Տէր Աստուած միայն, դու արարեր զերկինս եւ զերկինս երկնից եւ զամենայն կարգս նորա, եւ զերկիր եւ զամենայն կարգս նորա, եւ զամենայն ինչ որ է ի նմա, զծով եւ զամենայն որ է ի նմա. եւ դու կենդանացուցեր զամենեսեան. եւ քեզ երկրպագեն զօրք երկնից, եւ զքեզ փառաւորեն երկինք երկնից.
Եւ իցէ քերոբէիցն տարածեալ զթեւս իւրեանց ի վերուստ. եւ հովանի ունիցին թեւօք իւրեանց ի վերայ քաւութեանն. եւ երեսք նոցա յանդիման միմեանց, զի ի քաւութիւնն հայեսցին երեսք քերոբէիցն։
Եւ ասէ ցնա. Ես եմ Աստուած հօր քո, Աստուած Աբրահամու եւ Աստուած Իսահակայ եւ Աստուած Յակոբայ։ Եւ դարձոյց Մովսէս զերեսս իւր, քանզի երկնչէր հայել առաջի Աստուծոյ՝՝։
Եւ էր քերոբէիցն տարածեալ զթեւս իւրեանց ի վերուստ, եւ հովանի ունէին թեւօք իւրեանց ի վերայ քաւութեանն. եւ երեսք քերոբէիցն հանդէպ միմեանց ի վերայ քաւութեանն։
Եւ այս կերպարանք նոցա. եւ թեւք նոցա տարածեալ ի վերուստ չորեցունց. իւրաքանչիւր երկու երկու խառնեալ ընդ միմեանս, եւ երկու երկու ծածկէին ի վերուստ զմարմինս իւրեանց։
Եւ տեսի եւ ահա հողմ վերացեալ՝՝ գայր ի հիւսիսոյ, ամպ մեծ ի կողման նորա՝՝, եւ հուր փայլատակէր ի նմանէ. եւ լոյս շուրջ զնովաւ, եւ ի մէջ նորա իբրեւ զտեսիլ բազմագունի ականց՝ եւ ճառագայթք ի նմա՝՝։
Եւ ի գնալ քերովբէիցն՝ գնային եւ անիւքն զհետ նոցա. եւ յամբառնալ քերովբէիցն զթեւս իւրեանց ի վերանալն յերկրէ՝ ոչ դառնային յետս անիւքն. քանզի զհետ նոցա էին։
Պատասխանի ետ եւ ասէ ցայնոսիկ որ կային առաջի նորա. Ի բաց արարէք զհանդերձս աղտեղիս ի նմանէ։ Եւ ասէ ցնա. Ահա բարձի ի քէն զանօրէնութիւնս քո. եւ ագուցէք դմա պճղնաւոր.
Եւ չորից կենդանեացն էին միոյ միոյ ի նոցանէ վեց թեւք շուրջանակի, եւ ի ներքոյ լի էին աչօք, եւ ոչ հանգչէին ոչ զտիւ եւ ոչ զգիշեր յասելոյ. Սուրբ, Սուրբ, Սուրբ, Սուրբ, Սուրբ, Սուրբ, Սուրբ, Սուրբ, Սուրբ՝՝, Տէր Աստուած Ամենակալ, որ էն եւ ես եւ որ գալոց ես՝՝։
Եւ տեսի եւ լուայ ձայն հրեշտակի թռուցելոյ ի մէջ երկնից զի ասէր ի ձայն մեծ. Վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ, որ բնակեալ են յերկրի, յորժամ լինիցի ձայն երիցն եւս փողոց զոր կամիցին հրեշտակքն՝՝ հարկանել։