Ել Ղովտ եւ խօսեցաւ ընդ փեսայս իւր որ առնլոց էին զդստերս նորա, եւ ասէ. Արիք եւ ելէք ի տեղւոջէ աստի յայսմանէ, զի սատակէ Տէր զքաղաքս։ Եւ թուէր ծաղր առնել յաչս փեսայից իւրոց։
եւ ասէ. Ահաւասիկ ես, տեարք, եկայք ի տուն ծառայի ձերոյ, հանգերուք, եւ լուացից զոտս ձեր. եւ կանխեալ ընդ առաւօտս երթիջիք զճանապարհ ձեր։ Եւ ասեն. Ոչ, այլ ի քաղաքամիջի աստ ագցուք։
Եւ յարեան ամենայն արք որ կոչեցան յանուանէ, եւ խնամակալութիւնս արարին գերութեանն. զամենեսեան զմերկսն զգեցուցին յաւարէն, եւ ագուցին նոցա կօշիկս, եւ ետուն ուտել՝՝, եւ օծին իւղով. եւ առին գրաստուք զամենայն տկարս, եւ տարան զնոսա յԵրիքով քաղաք Արմաւենեաց առ եղբարսն իւրեանց, եւ ինքեանք դարձան ի Սամարիա։
Եւ արդ որպէս մարմինք եղբարց մերոց են մարմինք մեր, եւ որպէս որդիք նոցա՝ որդիք մեր. եւ արդ ընդէ՞ր տուաք մեք զորդիս մեր ի ծառայութիւն, եւ դստերք մեր վարեալ են ի բռնութիւն, եւ ոչ գոյ ի ձեռս մեր կար՝ որով փրկեսցուք զնոսա՝՝։
Զայր զուարթ եւ զառատ սիրէ Աստուած. որ ողորմի տնանկի՝ ինքն կերակրեսցի, զի յիւրմէ հացէ անտի ետ տնանկի։ Զյաղթութիւն եւ զպատիւ ստանայ որ տայ կաշառ, բայց զոգիս առողացն սպանանէ։
Այսպէս ասէ Տէր. Արարէք իրաւունս եւ արդարութիւն. փրկեցէք զյափշտակեալն ի ձեռաց զրկողին իւրոյ, զպանդուխտն եւ զորբն եւ զայրին մի՛ բռնադատէք եւ մի՛ ամպարշտէք, եւ արիւն անպարտ մի՛ հեղուցուք ի տեղւոջդ յայդմիկ։