Եւ եթէ տեսանիցէ դէտն զսուրն եկեալ, եւ ոչ նշանակիցէ փողով, եւ ազգն ոչ զգուշանայցէ, եւ եկեալ սուրն ըմբռնիցէ ի նոցանէ անձն մի, նա վասն անօրէնութեան իւրոյ ըմբռնեցաւ, եւ զարիւն նորա ի ձեռաց դիտին խնդրեցից։
Նմանեցաւ ժողովուրդ իմ այնմիկ՝ յորում ոչ գոյր գիտութիւն՝՝. զի դու զգիտութիւն մերժեցեր, մերժեցից եւ ես զքեզ, զի մի՛ եւս քահանայասցիս ինձ. եւ մոռացար զօրէնս Աստուծոյ քո, մոռացայց եւ ես զորդիսն քո։