Եւ լուեալ երից բարեկամացն զչարիսն ամենայն որ հասին ի վերայ նորա, եկին յիւրաքանչիւր աշխարհէ առ նա, Եղիփազ արքայ Թեմնացւոց, Բաղդատ բռնաւոր Սաւքեցւոց, Սովփար արքայ Մինեցւոց՝՝. եւ եկին առ նա միաբան մխիթարել եւ սփոփել զնա։
Եւ լուան ամենայն եղբարք նորա եւ քորք նորա զամենայն անցսն՝ որ անցին ընդ նա, եւ՝՝ եկին առ նա, եւ ամենեքին ոյք յառաջագոյն գիտէին զնա. կերան եւ արբին առ նմա, եւ մխիթարեցին զնա, եւ զարմացան՝՝ ի վերայ ամենայնի զոր ած ի վերայ նորա Տէր. եւ ետուն նմա իւրաքանչիւր մէն մի որոջ, եւ չորեքդրամեան մի ոսկի անգիր՝՝։
Դարձայ եւ տեսի ես զամենայն զրպարտութիւնս որ լինին ընդ արեգակամբ, եւ ահա արտասուք զրպարտելոցն, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնոսա. եւ ի ձեռս զրպարտչաց նոցա բռնութիւնք՝՝։
Եւ արդ հասցեն յանկարծակի ի վերայ քո երկոքեան սոքա ի միում աւուր, այրութիւն եւ անզաւակութիւն. եկեսցէ յանկարծակի ի վերայ քո՝ վասն դիւթութեանցդ քոց, եւ վասն զօրացեալ կախարդութեանցդ քոց,
Եւ եկեսցէ ի վերայ ձեր սով խստութեամբ. եւ եղիցի իբրեւ քաղցիցէք՝ տրտմեսջիք, եւ հայհոյեսջիք զիշխանն եւ զաշխարհ՝՝. եւ ամբարձցեն զաչս իւրեանց յերկինս ի վեր,
Ձեզ ասեմ, ձեզ ասեմ, անցաւորք ճանապարհաց, դարձայք հայեցարուք եւ տեսէք, թէ իցե՞ն երբեք ցաւք ըստ ցաւոց լեալ՝ որ ի վերայ իմ հասին. բարբառեցաւ յիս Տէր, եւ կորացոյց զիս՝՝ յաւուր բարկութեան սրտմտութեան իւրոյ։
Պղծութիւն նորա առաջի ոտից իւրոց՝՝, եւ ոչ յիշեաց նա զյետինս իւր. իջոյց արտասուս մեծամեծս՝՝, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնա. տես, Տէր, զտառապանս իմ, զի բարձրացան թշնամիք իմ ի վերայ իմ։
Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Եւ եթէ զչորեսին իսկ զանհնարին վրէժսն արձակեցից, զսուր եւ զսով եւ զգազանս չարս եւ զմահ ի վերայ Երուսաղեմի՝ սատակել ի նմանէ զմարդ եւ զանասուն,