Եւ կագեցայ ընդ նոսա, եւ նզովեցի զնոսա, եւ հարի ի նոցանէ արս բազումս՝՝. եւ երդմնեցուցի զնոսա յանուն Աստուծոյ, զի մի՛ տացեն զդստերս իւրեանց որդւոց նոցա, եւ մի՛ զդստերս նոցա ածցեն որդւոց իւրեանց։
Բարկութեամբ վարեալ կործանեաց զիս, կրճտեաց ի վերայ իմ զատամունս. նետք հինից նորա տեղացին ի վերայ իմ, տիգօք աչաց խաղաց ի վերայ իմ. արագ արագ եհար զիս ի ծունկս. միանգամայն ասպատակեցին ի վերայ իմ։՝՝
Եւ ոմանք սկսան թքանել ընդ երեսս նորա, ձորձ զգլխով արկանել, կռփել եւ ասել. Մարգարեաց մեզ, Քրիստոսդ, ո՞վ է այն որ եհարն զքեզ՝՝։ Եւ սպասաւորքն ապտակս հանէին նմա։
հայեսցուք ի զօրագլուխն հաւատոց եւ ի կատարիչն Յիսուս, որ փոխանակ ուրախութեանն որ նմա առաջի կայր՝ յանձն առ զխաչն, արհամարհեաց զամօթն, նստաւ ընդ աջմէ աթոռոյն Աստուծոյ։