5 եւ խրատ Տեառն բանայ զականջս իմ, եւ ես ոչ խստանամ եւ ոչ ընդդէմ դառնամ։
Յայնժամ աչք կուրաց բացցին եւ ականջք խլից լուիցեն։
զի ոչ գիտես եւ ոչ իմանաս, եւ ոչ ի սկզբանէ բացեր զականջս քո. զի գիտացի թէ արհամարհելով արհամարհեսցես՝՝, եւ անօրէն անդստին յորովայնէ կոչեսցիս։
Եւ մատուցեալ յառաջ սակաւիկ մի, անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց, կաց յաղօթս եւ ասէ. Հայր իմ, եթէ հնար է, անցցէ բաժակս այս յինէն. բայց ոչ որպէս ես կամիմ, այլ որպէս դու։
Այլ զի ծանիցէ աշխարհ եթէ սիրեմ զՀայր. եւ որպէս պատուիրեաց ինձ Հայր, այնպէս առնեմ. օ՛ն արիք գնասցուք աստի։
Եթէ պահիցէք զպատուիրանս իմ, կացջիք ի սէր իմ. որպէս ես զպատուիրանս Հօր իմոյ պահեցի, եւ կամ ի սէր նորա։
Եւ որ առաքեացն զիս՝ ընդ իս է. ոչ եթող զիս միայն, զի ես զհաճոյս նորա առնեմ հանապազ։
Ուստի, արքայ Ագրիպպա, ոչ եղէ անհաւան երկնաւոր տեսլեանն.
Եւ ասէ ցիս Տէր. Ուղիղ է ամենայն ինչ զոր խօսեցան։
խոնարհեցոյց զանձն, լիեալ հնազանդ մահու չափ եւ մահու խաչի։
Թէպէտ եւ Որդի է, ուսաւ ի չարչարանաց անտի զհնազանդութիւն.