Եւ եղիցին մնացորդքն Յակոբայ ի հեթանոսս, ի մէջ ազգաց բազմաց իբրեւ զառեւծ ի մէջ խաշին յանտառի, եւ իբրեւ զկորիւն առիւծու ի մէջ հօտից խաշանց. զոր օրինակ յորժամ անցեալ զատուցանիցէ եւ յափշտակիցէ, եւ ոչ ոք իցէ որ թափիցէ։
Եւ տեսի զի եղեւ ժողովուրդն՝՝ յափշտակեալ եւ յաւար մատնեալ. յամենայն ի շտեմարանս որոգայթք, եւ յամենայն ապարանս միանգամայն՝ ուր եւ թաքուցին զնոսա, եղեն ի յափշտակութիւն, եւ ոչ ոք էր որ փրկէր զնոսա. յաւար՝ եւ ոչ ոք էր որ ասէր թէ՝ Տուր ի դուրս։
Ահաւասիկ իբրեւ զառեւծ ելցէ ի միջոյ Յորդանանու ի տեղին Եթեմմա՝՝. զի վաղվաղակի հալածական արարից զնոսա ի նմանէ. եւ ո՞վ է ընտրեալ ի նմա, եւ այց արարից նմա՝՝, կամ ո՞վ ընդդէմ դառնայցէ ինձ, կամ ո՞վ իցէ այն հովիւ որ ընդդէմ կայցէ երեսաց իմոց։
Զի այսպէս ասաց ցիս Տէր, թէ՝ Զոր օրինակ գոչեսցէ առեւծ եւ կորիւն առիւծու յո՛րս յոր հասանիցէ, կոչեսցէ ի վերայ եւ լցցէ զլերինս բարբառով իւրով, եւ ի պարտութիւն մատնեսցին, եւ ի սաստկութենէ սրտմտութեան նորա հալեսցին՝՝, այնպէս իջցէ Տէր զօրութեանց ի լեառն Սիոն, եւ ի վերայ լերանց՝՝ դորա։