Ի ձայնէ ասպատակի նորա, ի զինուց ոտից՝՝ նորա եւ ի շաչելոյ կառաց նորա եւ ի շառաչելոյ անուոցն նորա, ոչ դարձցին հարք առ որդիս իւրեանց ի լքմանէ ձեռաց իւրեանց,
Կանգնեաց եւ կաս զնոսա, դուստր Սիոնի, զի զեղջեւրս քո արարից երկաթիս, եւ զկճղակս քո պղնձիս, եւ մանրեսցես զժողովուրդս բազումս, եւ փշրեսցես նոքօք զազգս. եւ մատուսցես Տեառն զբազմութիւն նոցա, եւ զզօրութիւն նոցա Տեառն՝՝ ամենայն երկրի։