14 Բայց Սիոն ասաց. Եթող զիս Տէր եւ մոռացաւ զիս Աստուած։
Ասաց անզգամն ի սրտի իւրում, թէ՝ Ոչ գոյ Աստուած. ապականեցան եւ պղծեցան յանօրէնութեան իւրեանց, եւ ոչ ոք է որ առնէ զբարի։
Ի կատարած. Սաղմոս Դաւթի։
Մի՛ ասիցես. Յակոբ, եւ զի՞նչ՝՝ խօսեցար, Իսրայէլ, թէ՝ Ծածկեցան ճանապարհք իմ յԱստուծոյ, եւ Աստուած իմ եբարձ զիրաւունս իմ,
Ուրախ լերուք, երկինք, եւ ցնծասցէ երկիր, գոչեսցեն լերինք զցնծութիւն եւ բլուրք զարդարութիւն՝՝. զի ողորմեցաւ Աստուած ժողովրդեան իւրում, եւ զխոնարհս ժողովրդեան իւրոյ մխիթարեաց։
Միթէ մոռանայցէ՞ կին զմանուկ իւր, կամ թէ ո՞չ գթասցի ի ծնունդս որովայնի իւրոյ. եւ եթէ մոռանայցէ զայն կին՝ սակայն ես ոչ մոռացայց զքեզ, ասէ Տէր։
Ոչ եթէ՝՝ իբրեւ զկին մի լքեալ տարակուսեալ կոչեաց զքեզ Տէր, եւ ոչ իբրեւ զկին մի ատեցեալ ի մանկութենէ. այլ ասաց Աստուած.՝՝
վասն այդորիկ ահաւասիկ ես առից զձեզ առիւ՝՝, եւ կործանեցից զձեզ եւ զքաղաքդ զոր ետու ձեզ եւ հարցն ձերոց յերեսաց իմոց.
բացէ ի բաց Տէր երեւեցաւ նմա. սէր յաւիտենական սիրեցի զքեզ, վասն այնորիկ ձգեցի զքեզ ի գթութիւն։
Ընդէ՞ր մինչեւ ի սպառ մոռացար զմեզ, հարեր թողեր եւ՝՝ լքցե՞ս զմեզ մինչեւ յերկար ժամանակս։
Եւ դու, որդի մարդոյ, ասա ցտունդ Իսրայելի. Այսպէս խօսեցարուք եւ ասացէք, եթէ՝ Մոլորութիւնք՝՝ մեր եւ անօրէնութիւնք մեր ի մեզ են, եւ մեք ի նոսին մաշիմք, եւ զիա՞րդ ապրեսցուք։